Heftig he? Twee weken offline. Pfoe, was best een dingetje. Maar het was echt de beste keus ooit. Ik koos er namelijk voor om twee weken op vakantie te gaan zonder telefoon én zonder laptop. Niks, nada. Een week voor vakantie had ik al mijn werk overgedragen en collega’s ingelicht. Het zou allemaal wel goed komen zeiden ze.
Ik was nog het meest bang voor wat er met het werk zou gebeuren. Vrienden en familie kan wel even wachten, maar wat als er een klant is die iets nodig heeft waar ze mij voor nodig hebben? Of wat als de server eruit klapt en ze het niet meteen doorhebben? En zouden ze de campagnes wel goed in de gaten houden?
Ik was mezelf al aan het gek maken voor ik wegging en dat was des te meer reden voor mij om ook echt door te zetten en het gewoon te gaan doen.
Haat-liefderelatie met het online zijn
Mijn werk bestaat nu eenmaal uit online zijn. Ik moet op de hoogte zijn van nieuwe trends en ontwikkelingen en dat zijn er nogal wat. Dan gooit Facebook er een nieuwe update in, dan komt Google weer met nieuwe eisen en moeten alle sites erop aangepast worden… en zo gaat het nog wel even door.
Ineens was ik er gewoon echt even klaar mee. Mensen die me in de avond appen over werk zou je kunnen negeren natuurlijk. Morgen ben je weliswaar de eerste… maar toch gebeurt dat niet. Het zijn vaak kleine vragen, dus ook een kleine moeite om dat even aan te passen. En daardoor blijf je toch weer ‘aan’ staan.
Ik had geen zin meer in nieuwsupdates, werkvragen en ik had zelfs even geen trek in nieuwe klanten. Ik was gewoon echt toe aan een break om weer op te laden (getsie wat cliché). Ik besefte me ineens wat de tol soms kan zijn van dit werk. Het is namelijk nooit klaar, dus je moet jezelf wel in bescherming nemen.
Wat het me bracht op vakantie
Ik ben nog nooit zó zen geweest. Alleen in de auto richting Schiphol spookte alles door mijn hoofd. Had ik alles wel goed overgedragen? Ze hadden geen vragen en inzage in mijn mail, dus dat zal wel goed gaan dan. Eenmaal in het vliegtuig drong pas echt door dat ook al zou er wat mis zijn, ik was onbereikbaar.
En toen ging de knop om.
Ik kon niks anders doen dan me volledig overgeven aan het vrij zijn. En jongens, wat een feestje was dat. Mijn man had wel zijn telefoon bij zich voor noodgevallen, maar dat was totaal niet nodig.
Twee weken lang heb ik alleen maar leuke dingen gedaan en ben ik niet bezig geweest met werk. Wel heb ik lekker kunnen visualiseren over mijn toekomst. Waar zou ik later willen wonen? Hoe zou ik mijn dagen inrichten? Welke plekjes over de wereld wil ik écht nog ontdekken?
Vragen die ervoor zorgden dat ik na een paar dagen de creativiteit weer voelde borrelen. Ik kreeg meer energie, voelde me lekker, had meer rust en sliep beter dan ooit.
Thuis heb je niet altijd de mogelijkheid om ongestoord te brainstormen en je gedachten echt even de vrije loop te laten. Vaak kan ik met de hond wel lekker uitwaaien en dan denk je wel na, maar dat is toch anders.
Nu kon ik een uur lang in een zwembad dobberen (we waren zo ongeveer de enigen op het eiland) en helemaal wegdromen. Ik heb nog nooit zoiets bevrijdends gevoeld.
Dit ga ik de volgende keer doen
Weet je wat nog leuker is? Je hoeft helemaal niet op vakantie om dit gevoel mee te maken. Ik ga namelijk wel vaker in de weekenden mijn telefoon lekker op zolder laten. Genieten van leuke dingen met vrienden en familie. Dat is me echt zoveel meer waard.
Hoewel het misschien eng lijkt: ik raad het echt iedereen aan. Ga eens echt offline. Niet alleen in je hoofd, maar letterlijk. Weg met de technologie en je zult zien wat het je brengt. Ik had ineens langere dagen, maakte alles bewuster mee, leefde veel meer in het moment en was rustiger dan ooit.
Ik kijk nu alweer uit naar de volgende offline-dag.
